Czy nie zastanawialiście się czasami, jaką rolę kultura odgrywa w Waszym życiu? Co obcowanie ze sztuką może wnieść do życia współczesnego konsumenta? Z jaką sztuką chcemy obcować? Czy jesteśmy skłonni do podejmowania nad nią refleksji czy jedynie do sztucznego zapełniania nią czasu wolnego? Powyższe pytania rodzą kolejne i jeszcze kolejne. Próba podjęcia refleksji nad znaczeniem kultury i sztuki w życiu jednostki i społeczeństwa jest niezwykle istotna. Pytanie o politykę kulturalną w wymiarze publicznym i jednostkowym jest zarazem pytaniem o naszą egzystencję.
Gdzie sztuka i kultura w naszym życiu?
Jakie miejsce zajmują sztuka i kultura w codziennym życiu przeciętnego obywatela?
-
Typowy konsument w samochodzie i pracy słucha radia. Muzycznych miksów kreowanych przez wyznaczniki konkretnych formatów. W wolnych chwilach staje się odbiorcą popkultury w klubach i na dyskotekach. Podąża za obowiązującymi trendami, bo tak jest modnie, prosto i można tym lansować wszędzie wokół. Jednostki słuchają muzyki świadomie, czyli specjalizują się w ulubionych gatunkach i znają ze wszech stron twórczość ulubionych wykonawców. Nie chcą wpisywać się w prosty mainstream i szukają czegoś, co pozwoli im jak najtrafniej wyrazić siebie.
-
Lubujemy się w sztuce użytkowej, czyż nie? Stylizowane i funkcjonalne meble. Gadżety i akcesoria wpisujące się w konwencję postmodernistycznego minimalizmu. Przedmioty codziennego użytku kreowane na domowe dzieła sztuki.
-
Przeciętny obywatel w czasie wolnym szuka rozrywki prostej i nieskomplikowanej. Nie interesuje go sztuka wysoka – wymagająca intelektualnego wysiłku, analizowania, interpretacji. Natomiast sztuka pop i minimal przekazują emocje (a do nich mamy słabość!) w sposób prosty, jednoznaczny i wyrazisty.
-
Współczesny konsument jest leniwy, nie będzie więc szukał niszowych alternatyw. Woli opierać swoje poznanie świata na tym, co ma dostępne w łatwy sposób i na wyciągnięcie ręki. Zamiast poszukać intrygującego filmu sprzed dwudziestu lat, obejrzy wieczorne pasmo w telewizji lub pójdzie do kina na pierwsze lepsze dzieło.
Polityka kulturalna w państwie
Pewne kanony i wzorce kontaków ze sztuką kreuje przestrzeń publiczna. Dużą rolę odgrywa tutaj polityka rządu i stosunek władz do problemu polityki kulturalnej państwa.
Jeżeli rząd docenia ogromny wkład kultury w cywilizacyjny rozwój społeczności, integrowanie obywateli i tworzenie forum debaty kulturalnej, nie będzie żałował środków finansowych na jej rozwój. Kiedy artyści będą mieli więcej funduszy, będą mogli zająć się przekazem artystycznym, a nie szukaniem sposobów na jak największe cięcie kosztów. Większe pieniądze to większe możliwości, a to oznacza możliwość tworzenia i przedstawiania sztuki o wyższej jakości.
Natomiast artysta pozbawiony wsparcia państwa i poczucia stabilności będzie miał większe trudności z tworzeniem dzieł ambitnych. Będzie więc realizował swój talent w produkcjach niskobudżetowych, pochłaniających mało czasu, mało wymagających. Efekt? Ludzie otrzymują masowe, kiczowate produkcje o życiu, śmierci, wielkich miłościach i intrygach.
Nie wspomnę już o tym, jak ogromną rolę w zmianie gustów kulturalnych odgrywa dobra promocja. A popularyzację nowych kanonów kulturalnych również powinno angażować się państwo.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.